Vegna ábendinga frá stjórn sumarhúsaeigenda í Eilífsdal er rétt að ítreka fyrir klifrurum sem koma með hunda að hafa stjórn á þeim, hafa þá helst í bandi og láta þá ekki gelta óstjórnanlega. Minnum einnig á að það á ekki að ganga upp að hamrinum gegnum sumarhúsaland heldur út með girðingunni, tekur enga stund og er bara góð upphitun.
Höldum friðinn, sýnum tillitssemi og höldum áfram að klifra í Valshamri.
Due to complaints from landowners in Elífsdal please keep your dogs under control, minimize barking and preferably keep them on a leash.
Also, when walking up to the cliff do not go through private land. Take the path running along the fench. It´s a short walk and a good warm up.
Lets keep the peace and keep on climbing in Valshamar.
Hólmavík er fyrsta bæjarfélagið sem komið er að á Vestfjörðum. Vestfirðir eru þekktir fyrir að hafa þéttara og fastara berg heldur en suðurlandið og suðvesturhornið.
Í Hólmavík hefur eitthvað verið farið af grjótglímuþrautum en einnig eru hærri hamrar þar sem að nokkrar spotklifurleiðir eru í vinnslu.
Stíf leið og erfið aðkoma. Best er að klifra Svarta turninn eða ganga upp gilið þar, ganga svo eftir toppnum á Búahömrum og síga niður á sylluna þar sem að leiðirnar eru. Sigboltar eru til staðar uppi.
3. spönn: 5.3 – 50 m (tengispönn, brekka með stuttu hafti).
4. spönn: 5.8 – 10 m.
Fyrsta spönn er löng og brött á köflum, erfiðust fyrstu 15 metrana. 9 boltar og tveggja-bolta megintrygging.
Önnur spönn liggur upp einskonar berggang og endar í víðum strompi og þar er krúxið. 5 boltar og tveggja-bolta megintrygging.
Þriðja spönn liggur upp grasbrekku sem leiðir að stuttu og léttu klettahafti með einum bolta. Þar fyrir ofan er stutt brekka upp í eins-bolta megintryggingu.
Fjórða spönn liggur upp víða sprungu (off-width). Á einum stað þrengist sprungan og verður þar mjög hentug fyrir meðalstóran hnefa. 4 boltar og tveggja-bolta megintrygging.
Niðurleið:
Við mælum eindregið með því að klifrarar gangi niður. Best er að fara nokkra metra til vesturs og þar niður gil, fylgja svo klettaveggnum þar til komið er að þröngu og bröttu gili. Sjá leiðarvísi.
Búnaður:
60 metra lína + 11 tvistar.
ATH!!
Við erum búnir að hreinsa leiðina nokkuð vel en þó geta leynst staðir þar sem bergið er laust. Því er nauðsynlegt að nota hjálm. Varast skal að klifra út úr leið í fyrstu spönn.
Njótið vel! Það væri gaman að heyra frá þeim sem klifra leiðina, t.d. athugasemdir um gráðun o.s.frv.
Ekki óvitlaust að vera frekar statískur og blíður í hreyfingum þar sem tvö megingripin í og undir þakinu eru greinilega ekki hluti af klettinum.
Fleygur var skilinn eftir í tortryggðari kaflanum í byrjun.
Leiðin fylgir greinilegri sprungu upp miðjan vegginn, og er ýmist í eða vinstra megin við sprunguna.
Ágætis byrjun og dálítið í fangið með góðum tryggingum. Léttist ofar, en eftir því sem ofar dregur verður klifrið líka lausara, illtyggjanlegra og almennt bara leiðinlegt.
Leiðin fylgir stuðlinum á myndinni, byrjar í þægilegu slabbi með tvemur stöllum í fyrri hluta, verður örlítið brattari og erfiðari þegar ofar dregur. Tveir fingralásar í efri hluta gera gæfu muninn. Leiðin verður eitthvað auðveldari ef stallarnir í kverkinni, og stuðlarnir á móti eru notaðir. Leiðin er mjög gróin, svo fólk gæti þurft að moka örlítið fyrir góðum fótum.
FF: Sigurður Ýmir Richter og Magnús Ólafur Magnússon
Varðandi Hrepphóla, svæðið skiptist í tvo hamra, annar er í Örnhól og hinn í Hólahnúk. Syðri hamarinn er í Hólahnúk og er virk náma, þar sem hin franska Ephémère (5.11d) liggur upp hæsta hluta hamarsins. Þegar vestar dregur minnkar bratti hamarsins, og verða stuðlarnir allt að 60-70° slabb vestast í hamrinum. Allir hlutar hamarsins eiga það þó sameiginlegt að mikið er um mjög stóra lausa steina efst í leiðunum, og að bergið er mjög lokað, svo verulega þarf að hafa fyrir því að finna aðra tryggingamöguleika en blaðfleyga og bolta.
Nyrðri hamarinn er í Örnhól, og virðist vera eldri hluti námunnar sem ekki er í vinnslu lengur. Hamarinn stendur á móti Hólahnúk, örlítið ofar, og er um 10-15m hár. Þar er töluvert meira um tryggingamöguleika, en á móti kemur að mikið af stuðlunum eru lausir og vega salt ofan á hver öðrum, svo erfitt er að finna traustar leiðir upp hamarinn.
Grænir fingur var eina leiðin sem var klifruð þennan dag, áður en heimamenn komu askvaðandi með látum á krúser inn námuna til að reka klifrarana burt (lögreglufylgd hótað og allt saman). Allt endaði málið þó í góðu, og eftir smá spjall við heimamenn var komist að þeirri niðurstöðu að þeim litist illa á að þarna væri fólk að koma til að stunda klifur í námunni, þá sérstaklega þar sem mikið er um lausa stuðla í námunum, og að þarna hafa þegar orðið mjög alvarleg slys. Að auki er þessi náma enn í vinnslu (allavega Hólahnúkur), svo leiðir sem settar eru upp standast líklega ekki tímans tönn, og stuðlar sem teknir eru úr hamrinum eru notaðir í minnisvarða, legsteina o.fl. svo fleygar og boltar eru líklega mjög óvinsæl viðbót við klettana.
Ef fólk er harð ákveðið að fara upp í Hrepphóla að ná nýjum línum, mælum við alveg hiklaust með að það sé gert í samráði við heimamenn, en við getum ekki lofað að tekið verði vel í slík áform.
6. Sætur álfur (5.5) Léttari útgáfa af Ljóta álfinum, en hentar ekki öllum sem byrjendaleið (alla vega ekki í leiðslu). Sæti álfurinn liggur upp hornið vinstra megin á stórum tökum upp á ögn tæpt slabb og sameinast Ljóta álfinum við þriðja bolta.
Leiðirnar voru hreinsaðar eftir bestu getu en nálgist þær af skynsemi til að byrja með og notið hjálm.
4. Skírarinn (5.8-9?) var boltuð á Skírdag og liggur beint upp breiða sprungu í byrjun á þægilegum tökum en þverar ögn til vinstri undir áberandi stóra flögu í miðri leið (ekki fara mikið í flöguna). Erfitt klifur yfir slabb á tæpum fótum og köntum, ekki fara út fyrir slabbið á vinstri hlið. Sameinast leið 5 þegar komið er yfir slabbið. Létt og skemmtileg eftir það. Leiðina má sjálfsagt gera erfiðari með því að fara beint upp slabbið í byrjun og sleppa sprungunni.
Lýsisperlan (5.8-9?), liggur alveg upp hornið og sameinast leið 2 um miðja leið. Lyktar áberadi af Múkka spýju. Byrjar á brölti upp á stall, létt klifur. Vel í fangið eftir það og tæpt klifur á litlum köntum og flögum en breytist fljótt í stór og þægileg tök. Flott leið, ekki ósvipuð nágrannanum hægra megin, Hreiðrinu.
Fyrsta leiðin í hamrinum og er nú erfiðasta dótaklifurleið á íslandi, næst á eftir kemur Sónata 5.11b í Stardal og svo er sagt að Orgelpípurnar í Fallastakkanöf séu nær því að vera 5.11c heldur en 5.10a.
Vel spottað svæði, sem Íslendingum hefur yfirsést til þessa.
FF: Gérôme Pouvreau og Florence Pinet, júlí 2016 (Onsight og flass)
Frakkarnir skrifuðu grein um ferðina sína hingað, hana má lesa hér.
Photos taken by Raphaël Fourau and Thomas Vialletet.
